یادگاری
- Saturday, 19 Dey 1394، 06:03 PM
خیلی وقتا انقد تو خودم گم میشم که انگار از یه جای دیگه اومدم
میدونم هزیون دارم چرت و پرت مزخرف میگم،اینم روش
از بچگی یه چمدون داشتم که هرچیزیو دوست داشتم میگذاشتم توش.
هدیه هام،کتابام وچیزایی که به چشمم خوشکل میومد یا برام ارزش داشت،بعضی وقتا میشینم پاشونو باهاشون خاطره هامو زنده میکنم،چه تلخ چه شیرین..
اما الان یه مشکلی دارم،هرچی مرتب میچینمشون واضافیاش رو تا جاداره برمیدارم بازم نمیتونم به اندازه کافی برای مورچه جا باز کنم،
حداقل ۶۰ کیلو وزن داره،یا باید رژیم بگیره یا باید چمدونم رو عوض کنم..
+jeronimo+
من تصوری که از تو دارم به نظرم خودتو دست کم گرفتی یعنی زندگی رو یه مسابقه دو می بینی که باید فقط توش اول شی و این اول شدن رو به اون خسته شدن اخرش می خری
ولی اگه هم زندگیت مسابقه دوعه نباید حتما اول شی تو می تونی اخر شی ولی نه با خستگی می تونی بین مسابقه به مردم لبخند بزنی و اونا تشویقت کنن ولی تو داری به اون مردم بی توجهی می کنی بعدشم تو می تونی شعر بگی و این اصلا اسون نیس پس دردی هم دری بریز تو شعرات و بعد وارد صحنه زندگی شو با یه سناریو متفاوت از شعرات